Gözlerimde buzdağı, ağzımda tuz tadı ;

yerin yedi kat altından, kendi harflerime tutuna tutuna, yukarı doğru

tırmanıyorum.

Dibe vurdum sanmayın, akıntıya bıraktım kendimi…

Dalgalarla boğuşmak değil de , içten dışa vurmak ağır geliyor bana?

Kaç nefes daha noksan, o sabahtan bu sabaha, kaç karış daha var varışa bilemiyorum.

günün gizlenmiş yörüngesinden sesleniyorum.

düşler hayıra yorulmaktan yorulmakda,

düşünceler semahta… 

Susuyorum.

Uzun uzun sözcükler biriktiriyorum.

 Yazmak ve yazmamak adına ?

“Dilek tut  içinden,  daha çok yıldız var?”

“Kötü gün yaşama sakın, bir bak etrafına kaç DOST var?” -Devamı »