afili dünyadan sesleniyorum,
burdan giriş var çıkış yok ona göre.
alengirli sözlere hiç gerek yok anam babam,
kumpastayım daha ne deyim.
kumpas dediysek, F cetveli ayar var burada her daim.
öyle Peter Pan‘inkine benzeyen bir yer değil;
harbi anasının gözü bir yer burası.
Hiçliğin Ülkesi diyorlar, İçliğin Gülü desen ne olur, Yokluk Konstantinopolis olsa ne fark eder.
bayramlık ağzıma yemin yakışmaz bilin,
bayram olsa bile bözük allahına kadar burada…
caka satmak istemem amma bu yerde beni can evimden vurdular.
hiçliğin dik alası ahan da burası.
bırakın öyle uzaktan dikizlemeyi, fasaryadan laflar değil bunlar,
duman eder kendi geldi mi meydane,
sanırsın pehlivan.
eşekten düşmüş karpuza dönersin,
öyle ki hafızın façasını alır.
bilginin havasını alır.
kafa ütüler bazen evet,
kalayı basar ancak iplemez bile çoğu.
kelek çıkanlar da olur,
kendini fasulyeden sananlarda…
bazısı süzme deli dersin.
şinanay durumlarda, madara eder, şapa oturtur.
sanırsın dahi.
kıytırık adamlarla karıştırmayın aman ha,
kata külliye gelmeyelim demeyin hiç,
haza adamların burada olduklarına kalıbımı basarım o ayrı.
nağme yapıyor gibi gözükürler,
ama nalllarını kendileri diker yani, çoğunun ölümü ecelden değil kendi elinden?
kaypak zeminde yazsak da,
karavana olmaktansa,
işte haybeden gıcır bir yazı.
kumpas ayarımız fazla kaçtıysa af ola..
dünya felsefe günümüz kutlu ola ?
Hülya YALIM
