22:48’e vuruyor yine saatim ah bu saat olmazsa;

ah bu saat beni sana kurmazsa…

gün 22:48’i birkaç kez buldu saatim bozuk da değil oysa

isimsiz günlerimin yoğunluğu,dopdolu bir boşluk mu bu yoksa?

gül düşe dalıp geçmiş diye bir yıla varmazsa;

bir kalabalık yalnızlık sarıyor dört yanımı

hergeçen zaman eskitiyor kaydımı.

akrebi sevgi, yelkovanı hüzün bu saatin

uzun uzun çalar durmadan hasretin

bazen de tadına doyulmaz saadetin

saat22:48,

sen, ben, biz biriz

sabaha sarkan geceden

tutuksuz kenetli ellerimiz

uykusuz, gölgelenmiş

sevgiyle sürmelenmiş gözler

bakışlar masum ,saf, temiz

işte bu 22:48

Hülya Yalım

3 Mayıs 1997