balta girmemiş bir ormanda gezinip
yabani duygularımı koyu gölgelerde saklıyorken
bir ses sarmaşık gülleri gibi korkuyu içime saldı
sevmek ve sevilmek iki bilinmeyenli denklemi oluştururken…
biliyordum “korkunun ecele faydası” yoktu.
hoyrat doğada alabildiğine yalnızken,
yırtıcı kuşlar kanat çırpıyorken siyah geceye…
rüzgar ekip fırtına biçmeye meyilli değildim elbette …
sık ağaçlar arasından sızan ışığa bir harf dahi göstermemekken niyetim…
ürkek bir ceylan edasındayken sözlerim…
bir avcı can evimden vurdu beni…
içimdeki sözler döküldü yere ….
bastıkça harfleri battı…
harfler söze dönüşünce kanattı…
çiçekler sardı yaralarımı…
böcekler aldı ağrılarımı…
en sonunda ürkek adımlarla da olsa;
aydınlığa çıkacak gücü buldum kendimde,
gün yüzüne çıktım böylece…
ardından…
hiç duyulmamış duyguları keşfe çıktı sözlerim,
şehre indi kelime kelime…
ağaç kovuğundan çıkar gibi çıktı renk renk ilmek ilmek örüldü cümleler.
tertemiz sevgimle toprak anadan gelmişim adeta.
denize varmışım ama yılana sarılmamışım inatla…
karaya vurduğumda güneş örtmüştü geceyi….
adına dahi yabancı olduğum
sevgi eğitti beni…
bulaştı sevgi ağaçlar sayfalara, sayfalar kitaplara
dönüştü…
sevgi denkleminde sevmek denge oluşturmuştu …
sen beni alıp giden, ben seni yazıp çizendim çünkü …
söz yazıya bürünmüştü, hayal gerçeğe…
ikilikten birlik doğmuştu…
birlik çoklukta buluşmuştu…
öyle ya bazen “her şey zıddıyla maruftu…”
bunu sadece arifler biliyor,yalnızca sevenler görüyordu…
www.hulyayalim.com 27.05.2013
YAZAN: Hülya Yalım
YAZILAN ZAMAN-MEKAN: ( şiir üzerine bir arkadaşla konuşurken farklı tarzda olmak adına bugüne kadar hiç denemediğim neredeyse pastoral tarza yazıldı bu şiir. Son zamanlarda yaşadığım derin üzüntüler sonucu yazı yazma düşüncesinden uzak olduğumdan bu şiir yayıma açıldı.
Bu yazı yazılırken doğanın sesi dinlendi,su içildi)
“sevmek için serseri ruh” a değil sevgiye açık yüreğe ihtiyacı var ki sözlerinizden anlaşılıyor ki Taci Bey bu sizde ziyadesiyle var. Sevmek herkese yakışır yakışmasına da herkes sevgiyi kendi yaşam dünyasına göre anlar anlamlandırır fark burada… Fakat sevgiyle çarpmayan yürek kime ne gerek? Sevgi veya sevgili pek de bulunabilir bir şey olmazsa gerek…
Çok sevin sevilin dilerim….
selam ve sevgiler güzel yorumunuz için teşekkürler !
SevmeK ?
Kahretsin sevmeyi erken öğrendim . pişmanmıyım ? sonsuza dek hayır . ama sevda dediğin acıtır , kanatır . istemem dersin ama ulaşmaya can atarsın . yakar seni için için . yaktıkça hazzından bulutların üstündesin .
sevmek , biraz serseri ruhlu olmazsan sevemezsin tabiata aykırı çünkü . feveranın olacak , ama sesli ama sessiz . Hanı derler ya çeken bilir . onun aslı arif olmaktır . çünkü sevda duruldukça kendini bir feylesofun parlayan bir fikri öğrenip vakarla saklaması gibidir. aynı hisleri yaşatıyorsun ya PRENSES ,yani sana nediyeyim . seni alnından öperim . gene harika yazı gene düşünce anaforuna itiyorsun . ama olsun sen çok yaşa emi…. saygılar sevgiler saygılar sevgiler prenses……..
Tam da yapmak istediğim buydu aslında ismet Bey bir ormanda sözcüklerle yola çıkarken hayali de olsa bu yolculuğa yolcu almak… Şiir sizde Kelebek Etkisi yarattığına göre, bu yolculuğa sizin de iştirak ettiğiniz belli 🙂
Şiire yorumla katkıda bulunduğunuz için ben teşekkür ederim.
Sevgiler,selamlar!…
Şiirinizin toplam sözcük örgüsü ormandaki koyu gölgelerden başlayıp arif olanların anlamasıyla bitiyor ki: düşsel dünyanın bir ucundaki gölgenin/ kelebeğinin kanat çırpması yüzünden bile diğer ucunda bir şeylerin değişebileceğini öngören felsefedir. Herşey herseyle bağlantılıdır yani; en ufak şeydeki bir değişim alakasız gözüken başka bir şeyi etkiler veya evirebilir?
Arif olana kelebek etkisi yaratabilen şiir?
Eminim birçok okuyanda kelebek etkisi: Edebi sevgi sözlerinin gözesinden damıtılan duru su ferahlığında şırıl şırıl akan ?SÖZÜN SERÜVENİ??
Teşekkürlerim sevgi ve saygılarımla?